عوارض جراحی آب مروارید
عوارض جراحی آب مروارید بسیار کم است. در حال حاضر جراحی آب مروارید یکی از شایع‌ترین و موفق‌ترین روش‌های جراحی است.
به گفته انجمن آمریکایی کاتاراکت و جراحی انکساری(ASCRS) هر ساله 3 میلیون آمریکایی عمل جراحی آب مروارید انجام می‌دهند که درصد بهبودی آنها بیش از 98 درصد می‌باشد. همچنين مطالعات نشان می‌دهد طی سالهای 1994 تا 2006 بر روی بيش از 200 هزار مديکر عمل جراحی آب مرواريد انجام شد و مشخص گردید 5/99 درصد از بیماران عوارض شدید بعد از عمل را تجربه نکرده و میزان عوارض كاهش یافته است.
سایر عوارض جراحی آب مروارید عبارتند از : التهاب جزئی چشم ، خطر از دست دادن شدید بینایی که بسیار نادر است و ممکن است به علت عفونت یا خونریزی داخل چشم رخ دهد. برخی از عوارض جراحی آب مروارید کمی بعدتر رخ می دهند. به عنوان مثال جدا شدگی شبکیه ممکن است ماه ها یا سال ها پس از یک عمل کاتاراکت کاملا موفق به وقوع بپیوندد .
اکثر بیماران با جداسازی شبکیه در صورتی که در ابتدای شروع علائم به پزشک مراجعه کنند و درمان خود را بلافاصله شروع نمایند نتایج خوبی خواهند گرفت . با این حال درصد کمی با کاهش درصد بینایی مواجه خواهند شد . حتما بایستی بلافاصله فلوتر و کاهش بینایی را به چشم پزشک گزارش دهید، زیرا این علائم ممکن است نشان دهنده جدا شدن شبکیه باشد.
عوارض احتمالی جراحی آب مروارید
- کدورت کپسول خلفی (PCO)
- جابجایی لنز داخل چشمی
- التهاب چشم
- حساسیت به نور
- جرقه‌های نور (فوتوپسیا)
- تورم شبكيه مركزي (ادم ماكولا)
- تورم قرنیه یا شبکیه
- افزایش فشار داخل چشم (فشار خون چشم)
- چشم پلک (پتوز)
عوارض جراحی آب مروارید اغلب جزئی بوده و ممکن است با دارو و حتی با جراحی مجدد درمان شوند.
کدورت کپسول خلفی (PCO)
یکی از رایج‌ترین عوارض جراحی آب مروارید، کدورت کپسول خلفی (PCO) می‌باشد. این در حالی است که برخی افراد PCO را "آب مروارید ثانویه" می‌نامند، اما واقعیت این است که این مسئله واقعا آب مروارید نیست. هنگامی که یک آب مروارید برداشته می‌شود دیگر بازگشت‌پذیر نیست .
در طی جراحی آب مروارید، جراح لنز طبیعی چشم (کاتاراکت) را برداشته و یک لنز داخل چشمی (IOL) را جایگزین آن می‌کند. در طول عمل جراحی معمولا غشاء نازک که لنز طبیعی را احاطه کرده (کپسول لنز) بدون عارضه باقی مانده و معمولا IOL داخل آن قرار می‌گیرد.
هنگامی که آب مروارید برداشته می‌شود، جراح تمام تلاش خود را برای حفظ یکپارچگی کپسول لنز انجام می‌دهد. با این حال طی عمل جراحی کاتاراکت یا حتی چند ماه بعد از جراحی، در حدود 20 درصد از بیماران در بخش کپسول خلفی PCO مشاهده می‌شود. تهویه کپسول جانبی نیز پس از آن اتفاق می‌افتد؛ زیرا سلول های اپیتلیال لنز که بعد از عمل جراحی کاتاراکت باقی مانده‌اند بر روی کپسول رشد می‌نمایند. در برخی موارد اگر وضعیت به طور قابل توجهی پیشرفت کند، بینایی شما ممکن است بدتر از قبل از عمل جراحی آب مروارید گردد.
ثابت بودن لنز در داخل چشم پس از کاتاراکت
یکی دیگر از عوارض جراحی کاتاراکت، غیرقابل جایگزین بودن لنزهای داخلی چشم میباشدو ممکن است لبه ایمپلنت لنز را مشاهده شود یا حتی بینایی دوگانه ایجاد گردد. اگر لنز داخل چشم بسیار ضعیف شود ممکن است بینایی شما کاهش چشمگیری داشته باشد. چگونه یک IOL ضعیف یا ناپایدار میگردد؟ در اکثر جراحی های آب مروارید، لنز داخلی در کیسه کپسول قرار می گیرد که حاوی لنزهای ابری طبیعی یا آب مروارید چشم است. جراح تمام تلاش خود را برای حفظ یکپارچگی کیسه کپسولی انجام می دهد تا لنز داخلی چشم به درستی در جای خود قرار بگیرد. لازم به ذکر است کیسه کپسول بسیار نازک بوده و تقریبا ضخامت یک گلبول قرمز را دارد و گاهی اوقات آسیب دیدگی را نیز به همراه خواهد داشت .
همچنین ممکن است کیسه کپسولی به علت ضعف یا شکستن فیبرها (زونول ها) که در جای خود نگهداری می شود، جابجا گردد ، به همین علت به نام دیالیز زونوا لی شناخته می شود. این وضعیت شما را در معرض خطر جابجایی ایمپلنت لنز قرار می دهد. حتی بدون عوارض نیز لنزهای داخلی چشم هنوز هم می توانند حرکت کنند ، به خصوص اگر یکی از "arms" لنز را در جای خود نگه داشته باشد و به طور نامناسبی در داخل کیسه کپسول قرار گیرد و یا بعدا به حالت نادرست تبدیل شود. هنگامی که یک ایمپلنت لنز داخل چشم جابجا شود، جراح احتمالا آن را با یک روش دوم جایگزین می کند. در بعضی موارد ایمپلنت لنز باید در جای خود قرار گرفته و یا لنز دیگری باید اضافه گردد.
اگر جابجایی IOL بعد از عمل جراحی آب مروارید رخ دهد فورا باید قرار دادن لنز انجام شودزیرا لنزهای ایمپلنت شروع به "زخم کردن" در حدود سه ماه بعد از جایگزینی اولیه کرده و همچنین می توانند برای برداشتن بسیار سخت تر شوند. اگر تجربه ای از ایمپلنت داخل چشم ندارید ، شانس خود را برای نتایج خوب با روش دوم امتحان کنید . اگر شما و جراح به سرعت اقدام نمایید نتایج خوبی در انتظار شماست . همچنین اخیرا بین ژانویه سال 1980 تا مه سال 2009 در یک مطالعه بالینی Mayo Clinic در مورد بیش از 14000عمل جراحی آب مروارید انجام شده مشخص شد خطر انقباض IOL بعد از عمل جراحی کاتاراکت بسیار کم است و در 10 سال بعد از جراحی، خطر تجمعی 0.1 درصد، در 20 سال بعد0.7 درصد و در 25 سال بعد1.7 درصد بوده است .
جدا شدگی شبکیه : یکی از عوارض عمل کاتاراکت
برخی از عوارض جراحی آب مروارید کمی بعدتر رخ می‌دهند. به عنوان مثال جدا شدگی شبکیه ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها پس از یک عمل کاتاراکت کاملا موفق به وقوع بپیوندد .اکثر بیماران پس از جدا شدن شبکیه در صورتی که در ابتدای شروع علائم به پزشک مراجعه کنند و درمان خود را بلافاصله شروع نمایند نتایج خوبی خواهند گرفت. با این حال درصد کمی با کاهش درصد بینایی مواجه خواهند شد .حتما بایستی بلافاصله فلوتر و کاهش بینایی را به چشم پزشک گزارش دهید، زیرا این علائم ممکن است نشان دهنده جدا شدن شبکیه باشد.
هشدار ویژه برای مردان
اگر داروهای پروستات (تامسولوزین) مانند Flomax برای بهبود جریان ادرار مصرف می کنید، در معرض خطر عوارض جراحی کاتاراکت قرار خواهید گرفت ، این عوارض عبارتند از : سندروم ارزیابی فلوپیک سویه (IFIS). میزان بالای رتین های جدا شده در طی عمل جراحی کاتاراکت .
این مسدود کننده های آلفا ، به عضلات پروستات کمک میکنند تا مثانه خالی گردد. همچنین آنها می توانند عضلات قسمت رنگی چشم (ایریس) را تحت تاثیر قرار دهند. در طی جراحی آب مروارید مردمک چشم می تواند به طور ناگهانی تضعیف شده و مانع از جراحی موفقیت آمیز بر روی چشم گردد .
تقریبا 95 درصد از 1000 جراح آب مروارید در پاسخ به بررسی انجمن جراحی کاتاراکت و جراحی انکساری آمریکا (ASCRS) در سال 2008 گفتند که بیماران در IFIS مبتلا به مصرف این داروها هستند. همچنین اکثر مردان ، جراح خود را از این موضوع که آنها از آلفا(مسدود کننده ها) برای پروستات استفاده می کنند مطلع نمیسازند .
