اﯾﻦ ﺑﺎور ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺷﯿﻮهﻫﺎی درﻣﺎﻧﯽ آب ﻣﺮوﺍرﯾﺪ در ﻗﺪﯾﻢ ﺍﺳﺖ. رﺳـﯿﺪن ﯾﺎ “ ripening ” در وﺍﻗﻊ ﻫﻤﺎن ﺍﺻﻄﻼﺣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی رﺳﯿﺪن ﻣﯿﻮه ﺍﺳـﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد.ﺟﺮﺍﺣـﺎن در روشﻫﺎی ﺟﺮﺍﺣﯽ ﻗـﺪﯾﻤﯽ، دوﺳـﺖ دﺍﺷـﺘﻨﺪ ﮐﻪ آب ﻣﺮوﺍرﯾﺪ ﻧﺮم ﺷـﻮد؛ ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺴـﻤﺖ ﺍﺻﻠﯽ ﮐﻮرﺗﻜﺲ ﻋﺪﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﯾﻊ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﻮد و در آوردن آب ﻣﺮوﺍرﯾﺪ رﺍﺣﺖ ﺗﺮ. ﺑﻪ ﻋﻼوه، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺍﯾﻨﻜﻪ دوره ﻧﻘﺎﻫﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﻤﻞ، ﻃﻮﻻﻧﯽ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻋﻮﺍرض و ﺑـﺨﯿﻪ ﻫﺎ ﺳـﺨﺖ ﺑﻮد، روﯾﻜﺮد ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﺮدن آب ﻣﺮوﺍرﯾﺪ در دﯾﺮﺗﺮﯾﻦ ﺯﻣﺎن ﻣﻤﻜﻦ ﺑـﻮد.
ﺍﻣﺮوﺯه ﺍﯾﻦ روش و دﯾﺪﮔﺎه ﻣﻨﺴﻮخ ﺷﺪه ﺍﺳﺖ. در ﻫﺮ دو روش ﻓﯿﻜﻮ و ﺍﮐﺴﺘﺮﺍﮐﭙﺴﻮﻻر ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮن رﺍﯾﺞ ﻫﺴـﺘﻨﺪ، رﺳـﯿﺪن آب ﻣﺮوﺍرﯾﺪ ﻻﺯم ﻧﯿﺴﺖ. در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺯﻣﺎن ﻋﻤﻞ آب ﻣﺮوﺍرﯾﺪ وﻗﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ دﯾﺪ ﺷﺨﺺ، ﻧﯿﺎﺯﻫﺎی ﻓﺮدی ﺍو رﺍ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻧﻜﻨﺪ؛ ﯾﻌﻨﯽ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﮐﻪ ﻓﺮد آب ﻣﺮوﺍرﯾﺪ دﺍرد، ﺍﯾﻦ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎ ﺗﺎری دﯾﺪ روی ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻓﺮد ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﮕﺬﺍرد. ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﺮﺍی ﺍﻓﺮﺍد در ﺳﻨﯿﻦ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎی ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ ﻣﺘﻔﺎوت، ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳـﺖ. ﺑـﻪ ﻋﻨﻮﺍن ﻣﺜﺎل ﺍﻓﺮﺍدی ﮐﻪ ﺍﺯ رﺍﯾﺎﻧﻪ ﺍﺳـﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﺍﻓﺮﺍدی ﮐﻪ ﺯﯾﺎد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻧﺴﺒــﺖ ﺑــﻪ ﺍﻓﺮﺍدی ﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺧﺎص ﭼﺸﻤﯽ ﻧﺪﺍرﻧﺪ، ﺯودﺗﺮ ﻣﺘﻘــﺎﺿﯽ ﻋﻤﻞ میشوند.
ﻫﻢﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮﺍی ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی ﺯﻣﺎن ﻋﻤﻞ، ﺳـﻮد ﺑـﺮدن ﺑـﯿﻤﺎر ﺍﺯ ﺟﺮﺍﺣـﯽ ﻣﻬﻢ ﺍﺳـﺖ. ﺟﺮﺍح، در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی ﺯﻣﺎن ﻋﻤﻞ، ﺍﺳﺘﻌﺪﺍد ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ ﻓﺮد و ﺑﺮوﺯ ﻋﻮﺍرض ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ رﺍ ﻧﯿﺰ در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮد.
مشاوره آنلاین